1- مساحت هر زون حد اکثر 2000m2میباشد.
2- حد اکثر طول زون 3000mمی باشد.
3- حداکثر تعداد المان های هر زون (شامل شستی و دتکتور ..) 24 المان است و بهتر است حد اکثر 20 عدد منظور گردد.
4- هر طبقه مسکونی میتواند بر یک زون قرار گیرد.
5- پیشنهاد میشود شستی اعلام حریق راهرو طبقات بر یک زون مجزا باشد.
6- در جاهائی که دارای ولتاژ القایی است(اتاق ترانس،سوئیچ و…..) میبایست از سیم روکش دار استفاده نمود.
7- سیم باید یک تیکه و در لوله مستقل و مجزا باشد.
8- سقف و کف کاذب که دارای ارتفاع بیش از 80 cmباشند،نیاز به دتکتور دارند.
9- اگر فاصله پارتیشن نصب شده تا سقف کمتر از 30 cmباشد ،باید برای آن دتکتور مجزا لحاظ نمود.
10- اگر ارتفاع گچبری سقف بیش از 50 cmباشد لازم است دتکتور مجزا برای هر فضا در نظر گرفت.


1- کلیه انبارها می بایست دارای دتکتور باشند:
الف– در صورتیکه انبار در واحد مسکونی باشد،لازم است یک دتکتور حرارتی برای آن در نظر گرفت.
ب – برای انبارهای موجود در پارکینگ اگر بصورت ردیفی باشد در فاصله 50cm از انبارها و در فاصله حداکثر 8متراز هم نصب میشوند. و اگر انبارها بصورت مجموعه ای باشد یک دتکتور در مسیر ورودی به آنها نصب میشود.
12- در مجاورت تابلو کنتورهای برق یک دتکتور دودی نصب شود.
13- هر موتورخانه و چاهک آسانسور میبایست دارای یک زون مجزا از دتکتورهای دودی باشد(استفاده از ردیاب مکنده دودی Smoke Aspretion Systemپیشنهاد میشود).
14- در سوله های صنعتی و ساختمانهای دارای رایزر برق ، لازم است از دتکتور مکنده دودی و یا ردیاب حرارتی کابل (Linear Heat Detector) استفاده شود
15- حداکثر سطح پوشش دتکتور دودی 100 m2و برای دتکتور حرارتی 60 m2 است.
16- حداکثر ارتفاع نصب دتکتور دودی 12 mو برای دتکتور حرارتی 8 mاست.

17- برد دتکتورها :
الف - دتکتورهای دودی :
-دایره ای به شعاع 6.5 متر
-فاصله دتکتور دودی 10.6 متر تا 15 متر بر حسب مکان و آرایش نصب .
ب – دتکتورهای حرارتی :
-دایره ای به شعاع 5.3 متر در محلهایی با ریسک بالا مانند آشپزخانه .
- دایره ای به شعاع 6.5 متر در محلهایی با ریسک کمتر مانند پارکینگ .
- فاصله دو دتکتور حرارتی 7.5 متر تا 10.6 متر بر حسب مکان و آرایش نصب .
18-استفاده از دتکتورهای دو کاناله در هتل ها و ساختمانهای مسکونی خوب ولی برای مکانهای صنعتی لازم است از دتکتور مجزا استفاده نمود.
19- محل نصب دتکتور دودی نباید در مجاورت یا نزدیک جریان هوا باشد ( دور از پنجره و درب و فضای باز پارکینگ .
20- حداقل فاصله دتکتور تا دیوار و یا پارتیشن 50 cmو حداکثر 7 m برای دودی و 5.5 m برای حرارتی است.

21- بهترین مکان نصب تابلوی اعلام حریق در نگهبانی، سرایداری و اتاق اطلاعات و یا در نزدیکی ورودی ساختمان است
به نحوی که مورد رویت عموم و خصوصاً مامور آتش نشانی باشد.
22- در فضای سوله، حداکثر فاصله پیمایشی که فرد جهت رسیدن به شستی طی می کند نباید بیش از 20 m باشد.
23- در سقف های شیبدار لازم است دتکتورها در ارتفاع 50 cmپائین تر از مرتفع ترین نقطه سقف نصب شوند.
24- شستی اعلام حریق :
- شستی اعلام حریق در حالت معمولی در ارتفاع نصب 120 تا 140 cmو تابلو اعلام حریق در ارتفاع 170 cm از کف نصب شوند.
- فاصله شستی ها در راهروهای پهن و کم تردد بین 30 تا 45 متر .
- فاصله شستی ها در راهروهای پر تردد و باریک و پله بین 15 تا 25 متر.
- در کنار هر درب یا راه پله خروجی ( در هنگام تخلیه ساختمان ) یک شستی نصب شود.
- استفاده از شستی در محلهای فرار و خروج و ابتدای راه پله .

اعلام حریق :
- شستی اعلام حریق در حالت معمولی در ارتفاع نصب 120 تا 140 cmو تابلو اعلام حریق در ارتفاع 170 cm از کف نصب شوند.
- فاصله شستی ها در راهروهای پهن و کم تردد بین 30 تا 45 متر .
- فاصله شستی ها در راهروهای پر تردد و باریک و پله بین 15 تا 25 متر.
- در کنار هر درب یا راه پله خروجی ( در هنگام تخلیه ساختمان ) یک شستی نصب شود.
- استفاده از شستی در محلهای فرار و خروج و ابتدای راه پله .
- سیستم آدرس پذیر:
25- برای مجتمع های مسکونی و سوله های صنعتی بزرگ ، استفاده از سیستم آدرس پذیر الزامی است.
26- حداکثر طول لوپ 3 Kmو دارای حداکثر 128 المان میباشد.
27- در سیستم آدرس پذیر نمی توان مسیر رفت و برگشت را درون یک لوله قرار داد.

28- حداکثر تعداد لوپ 4 عدد می باشد.
29- در هر ناحیه (zone) حداکثر تعداد 24 عدد انواع سنسور در نظر گرفته شود.
30- کابل ارتباطی سنسورها از نوع (JY-ST-Y)mm0.8 انتخاب گردد. از کابل با سیم مقطع 1.5 ملم2 برای آزیرها و شستی ها می توان استفاده نمود .
31- در مجتمع های تجاری- مسکونی نیازی به ارتباط خاصی بین سیستمهای کنترل اعلام حریق واحدهای تجاری
و مسکونی نیست و فقط آژیرهایی در فضای بیرون درنظر گرفته شود.
32- واحدهای تجاری هرکدام دارای یک سیستم اعلام حریق مستقل باشند و در پاساژها از یک سیستم اعلام حریق مرکزی استفاده شود.
33- در انتهای مسیر آژیرها مقاومت پایان خط در نظر گرفته شود.

34- در صورت روکار بودن سیم کشی سیستم اعلام حریق باید از لوله فلزی استفاده نمود و از کاربرد داکت های
پلاستیکی اجتناب گردد.
35- در پلانی از سیستم اعلام حریق که کابل کشی ها و مرکز اعلام حریق کشیده شده است ، توضیحی در مورد
نواحی هر زون داده شود.
36- می بایست برای پله فرار یک زون مجزا در نظر گرفته شود که شاسی آن در هر طبقه و در مسیر پله فرار گیرد، 37- نظر به اینکه در پاگرد راه پله شاسی نصب شده ، لذا شاسی جنب درب ورودی واحد ساختمانی حذف میشود.
38- لازم است کلیه اتاق خوابها دارای دتکتور دودی باشد . ولی فضای راهرو نیازی به دتکتور ندارد.
39- با توجه به میزان بالای توان صوتی آژیرهای اعلام حریق،لازم است علاوه بر زیر زمین و همکف در هر دو
طبقه یکدستگاه آژیر نصب نمود بقدرت 75 دسی بل و ترجیحا در هر واحد یک بیزر با توان صوتی 30 دسی بل منظور گردد . بهر صورت هر ساختمان مسکونی باید دارای حد اقل دو آژیر می باشد .

40- لازم است در پلانی که سیستم اعلام حریق مرکزی (F.A.C) رسم شده ، تعداد زونهای آن و نیز محل کاربردی هر زون تعریف شود . بعنوان مثال :

" سیستم اعلام حریق مرکزی داری 8 زون و بازاء هر طبقه ، همکف ، راهرو ، آسانسور و پله فرار دارای یک زون میباشد

نصب خاموش کننده (کپسول آتش نشانی)

در نصب خاموش کننده ها باید موارد زیر مد نظر باشد :
· توزیع یکنواخت خاموش کننده ها
· راحتی دسترسی و نبود موانع موقت
· نزدیکی به ورودیها و خروجی ها
· محفوظ بودن کپسولها از رنگ و آسیب و ضربه خوردن
با توجه به استاندارد NFPA ارتفاع نصب خاموش کننده ها با توجه به وزن آنها به شرح زیر است :
1- خاموش کننده هایی با وزن کمتر از 40 پوند باید به گونه ای نصب شوند که سر خاموش کننده در ارتفاع بالاتر از 1.5متر از کف قرار گیرد .
2- خاموش کننده هایی با وزن بیش از 40 پوند باید به گونه ای نصب شوند که سر خاموش کننده در ارتفاع بالاتر از 1 متر از کف قرار گیرد .
3- خاموش کننده هایی که موجود هستند به هر صورتی که نصب شوند ویا به صورت سیار باشند باید حداقل به میزان cm 10 از کف قرار گیرند .
استانداردهای موجود برای تعیین تعداد کپسولها :
استاندارد سازمان بیمه : بر اساس این استاندارد مناطق مورد بررسی را به سه ناحیه پرخطر ، متوسط و کم خطر تقسیم می کنیم . با احتساب این موارد از روابط زیر استفاده می شود :S : مساحت محل
( N) = تعداد کپسولها → ناحیه کم خطر
( N) =تعداد کپسولها → ناحیه متوسط
( N) =تعداد کپسولها → ناحیه پرخطر
2 – استاندارد موسسه کل پیشگیری از حریق NFPA :
بر اساس این استاندارد برای تعیین کپسولها از رابطه زیر استفاده می شود:
(فوت مربع) مساحت کارگاه
( N ) = تعداد کپسولها
سطح پوشش دهنده کپسول
سطح پوشش دهنده هر کپسول بر اساس حداکثر فاصله دسترسی به دست می اید . حداکثر فاصله دسترسی به کپسولها بر اساس نوع کپسول و سایز آنها متفاوت است . به طور کلی فاصله دسترسی برای خاموش کننده های گروه A ( حریق جامدات ) برای 75 فوت و برای خاموش کننده های گروه B ( حریق مایعات ) 30 فوت در نظر گرفته می شود .
اصول پخش و نصب صحیح کپسولهای دستی اطفاء حریق :
بعد از محاسبه تعداد استاندارد کپسولهای مورد نیاز برای یک سالن ، نوبت به توزیع و نصب اصول و استاندارد کپسولها می رسد . خاموش کننده ها باید روی ستونها یا دیوارهای انبار یا مکان مورد نظر به نحوی قرار گیرند که همواره فاصله دسترسی شخص در هر کجا از محل که قرار دارند نسبت به یکی از خاموش کننده ها ی گروه B کمتر از 30 فوت باشند . استاندارد NFPA روش رسم دایره ای را برای چیدمان خاموش کننده های دستی پیشنهاد می کند و روش محاسبه سطح پوشش دهنده برابر است با : R2 : حداکثر فاصله دسترسی L2 =R2 +R2 L 2 : سطح پوشش دهنده هر کپسول
2 11250 ft = (75) 2 +75) 2 ) = L2 گروه A
2 ft 1800 = 2 (30 ) + 2 (30 ) = L2 گروهB


برچسب ها : , , , , , ,